Losmaakbaarheid als basis van hergebruik!
Een paar maanden geleden heb ik een blog geschreven over losmaakbaarheid in de bouw- en vastgoedsector, gekoppeld aan mijn afstudeeronderzoek. Ik heb toen het statement gemaakt dat wij niet alleen materialen moeten vastleggen in materialenpaspoorten, maar dat wij deze ook moeten losmaken! Inmiddels kan ik met trots melden dat mijn onderzoek aan de TUe is afgerond, gewaardeerd met een dikke acht en ik als consultant aan de slag ben bij Alba Concepts. Wat kan het snel gaan…
Circulaire economie is hot. Het is inmiddels een onlosmaakbaar principe in de bouwwereld en wij weten allemaal dat wij er iets mee moeten doen. Het is een principe dat vanuit vele hoeken benaderd kan worden. In mijn onderzoek heb ik gekozen om de circulaire economie te benaderen vanuit een technisch perspectief. Ik ben van mening dat juist deze (bouw)techniek een belangrijke bijdrage kan leveren aan hergebruik van materialen. Dit van het rechtstreeks hergebruiken in een nieuwe situatie tot recycling. Gebouwen bestaan uit verschillende producten en materialen die met elkaar verbonden zijn. Losmaakbaarheid is daarom één van de belangrijkste factoren om deze technische cyclus mogelijk te maken. Alleen wanneer materialen ook uit een gebouw kunnen worden gehaald, is het mogelijk deze materialen te verwaarden.
Losmaakbaarheid lijkt dus de sleutel. Echter, uniforme losmaakbaarheid blijft een uitdaging in de bouw. Elk gebouw is een prototype van zichzelf waardoor wij keer op keer voor andere keuzemogelijkheden komen te staan. Het is daarom belangrijk een model te creëren om de losmaakbaarheid te bepalen die voor elke situatie ingezet kan worden. Een generiek toepasbaar model. Dat was mijn uitdaging de afgelopen maanden.
Ik heb bouwdetails gebruikt als input voor het model. Voor ieder project worden de details gemaakt en die vormen een blauwdruk met de producten en de onderliggende connecties. Op deze manier kan op een simpele manier een relatiepatroon worden opgesteld, wat het theoretisch kader vormt om de losmaakbaarheidspotentie te bepalen van producten en verbindingen.
Op basis van mijn een cross-sectoraal onderzoek heb ik 25 factoren geïdentificeerd die losmaakbaarheid van gebouwen beïnvloeden. Deze zijn te verdelen in technische, procesmatige en financiële factoren. De technische factoren zijn gebruikt bij het bepalen van de losmaakbaarheidspotentie van verbindingen. De overige kunnen worden gebruikt om hergebruik in een ontwikkelproces te sturen.
Door middel van een relatiepatroon wordt het bepalen van losmaakbaarheid transparant. Elk product en connectie wordt op deze manier uniform beoordeeld. Hierdoor is direct inzichtelijk welke knooppunten ondermaats scoren in een ontwerp en waar dus optimalisatie mogelijk is. Meten is weten!
De connectie met circulariteit heb ik gemaakt door mijn model te integreren in de Building Circularity Index (BCI) ©. Een beproefd model dat Alba Conceptsveel veelvuldig inzet om de circulaire potentie van gebouwen te bepalen. Daarnaast zetten zij de BCI in bij circulaire inkoopprocessen en aanbestedingen. Met de toevoeging van mijn onderzoeksresultaat is de Building Circularity Index V2.0 geboren! Super gaaf dat ik nu als consultant binnen Alba Concepts aan de slag kan met de circulaire economie.
